جو بھی بربادیاں تھیں قضا لے گئی
جو بھی بربادیاں تھیں قضا لے گئی
زندگی اپنا دامن بچا لے گئی
خشک پتے کی صورت میں اڑتا رہا
جس طرف مجھ کو چاہا ہوا لے گئی
چاک دامنی میری گلوں کو ملی
رنگ میرے لہو کا حنا لے گئی
فصل گل میں گلستاں کو کیا مل گیا
گل کو گلچیں مہک کو صبا لے گئی
زندگی زندگی سے گریزاں ہوئی
لطف جینے کا شاید انا لے گئی
اور چاہے ہے کیا مجھ سے دیوانگی
سر سے چادر بدن سے قبا لے گئی
خوب دنیا نے لوٹا ہے مجھ کو مگر
خلق میرا نہ میری وفا لے گئی
تو نے آواز دے کر تماشا کیا
دور تک مجھ کو تیری صدا لے گئی
وہ مسافر ہوں شہر بتاں کا نذیرؔ
چشم بینا مری خاک پا لے گئی
ગુજરાતી ભાષા-સાહિત્યનો મંચ : રેખ્તા ગુજરાતી
મધ્યકાલથી લઈ સાંપ્રત સમય સુધીની ચૂંટેલી કવિતાનો ખજાનો હવે છે માત્ર એક ક્લિક પર. સાથે સાથે સાહિત્યિક વીડિયો અને શબ્દકોશની સગવડ પણ છે. સંતસાહિત્ય, ડાયસ્પોરા સાહિત્ય, પ્રતિબદ્ધ સાહિત્ય અને ગુજરાતના અનેક ઐતિહાસિક પુસ્તકાલયોના દુર્લભ પુસ્તકો પણ તમે રેખ્તા ગુજરાતી પર વાંચી શકશો
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
